18 Mart 2009 Çarşamba

Bir zamanlar çocuktum


Lavantin beni mimlemiş.Konu çocukluk.

Benim çocukluğum İstanbul,Kuzguncukta geçti.
O zamanlardan küçük bir anımı anlatayım.
Aslında tam olarak hatırlamıyorum ama annem
defalarca anlattığı için şimdi bile gözümde canlandırabiliyorum.

Önce tek çocuk olduğumu söyleyim,kardeşim olmadığı için
annem bana çok ihtimam edermiş.Neyse beş yaşlarında falan
olmalıyım.Kapının önünde oynarken,bir komşu çağırmış işte
bakkala yollayıp yumurta aldıracak.Yumurtaları getirirken
düşmüşüm,yumurtalar kırılmış.
Ben de fırının önüne oturmuşum
elimde kırık yumurtalar;hüngür hüngür ağlamaktayım.
Hatta fırıncı git evine kızım annen birşey demez diyormuş.
O sırada tesadüf işte vapurdan anneannem inmiş,bize
geliyor.Beni öyle görünce hemen almış,eve götürmüş.
Annem de komşuya kızmış falan:)

Elbiselerimin ceplerine kuruyemiş koyardı...
Ah canım,anneannem rahmetli oldu.

Not:Anne ve babaların çocuklarıyla ilgili bir film izlemek
çok hoşlarına gidiyor.
Yukardaki fotoğrafımı yaptığım o filmden
aldım.Movie maker ile müzik de ekleyerek
bunu yapmak mümkün.
Böylelikle onlara güzel bir süpriz hazırlamış olursunuz.

3 yorum:

  1. güzel bir çocukluk geçirmişsin keşke geri gelse o günler

    YanıtlaSil
  2. ne güzel günlerdi çocukluğumuz degil mi ?insan düşününce özlüyor.

    YanıtlaSil
  3. Çocukluk mimlerini okurken tekrar tekrar çocukluğuma geri dönüyorum. Benim gibi çocukluğu iyi geçirenleri okuyunca da ayrıca mutlu oluyorum. Sevgiler...

    YanıtlaSil

Yorumlarınız için çok teşekkür ederim.
Blogda görülmesi biraz zaman alabilir.

Popüler Yayınlar

10 marifet