Ebrunun mektubu...

Bugün bir mektup aldım,buradan paylaşmak istiyorum.Ebrucuğum
zarfını da kendi elleriyle yapmış,vermek için bahçede bekliyordu.
Okudum çok hoşuma gitti,bloğuma kaydediyorum.
* * * *
Şöyle diyorum;eğer çocuğunuz yoksa,ya da büyüdülerse
yeniden çocuklarla birarada olmak güzel...
Daha önce de yazmıştım,çocuk yuvasına gidiyorum.
Sizin de evinize yakın kimsesiz çocukların (8-12 yaş)
yaşadığı yuvalar var mı? Eğer haftada birkaç saatinizi buraya
harcarsanız,onları mutlu ettiğiniz gibi siz de çok mutlu olabilirsiniz.
Hatta bizim yaptığımız gibi birkaç arkadaş birlikte giderek
orada çalışma yaptırmak mümkün.
Devam etmeye karar verince tabi önce müdürle
konuşup,istenen birkaç belgeyi de götürmek gerekli.
Ben ve arkadaşlarım çocuklarla çeşitli elişi çalışmaları
yapıyoruz.Öğretmen olmadığımız halde çocuklar
bize öğretmenim şeklinde sesleniyor.
Gerçekten öğretmen olan kişiler
ders çalışmalarına yardım edebilir.
Esas eksikleri sevgi.Sevgiye herkesin ihtiyacı var.
Ama en çok da çocukların.Bir araştırma sonucu şöyleydi
hatırladığım kadarıyla ,zeka gelişimini sevgi ve ilgi olumlu
yönde etkiliyormuş...